همانگونه که دین راهنمای اندیشه و اخلاق و عبادات است , راهنمای انتخاب شغل و بایدها و نبایدها در قلمرو تولید و توزیع و مصرف و مدیریت و اقتصاد هم هست . شناخت مکاسب , متاجر و صنایع و مشاغل حلال و حرام ضرورت زندگی اسلامی است .کتاب آرایشگری که ششمین جلد از مجموعه پزوهشی با عنوان فقه و زندگی است به احکام و آداب اخلاقی مربوط به جامعه آرایشگران می پردازد.و توسط انتشارات بهار دلها چاپ شده است.

این کتاب در دو فصل تنظیم شده است که خود هریک به موضوعات دیگری تقسیم بندی شده است .

فصل اول آرایش

فصل دوم پوشش

در بخشی از این کتاب می خوانیم :

آرایش در فقه

در احکام دینی آرایش به تشخیص عرف واگذار شده است ; یعنی هرآنچه را که مردم آرایش بدانندحکم آن را دارد و این امر در زمانهای مختلف و مکان های گوناگون متفاوت خواهد بود. پس اگر حکمی درباره آرایش وارد شود هر آنچه را مردم آن محل آرایش بنامند مشمول آن حکم خواهد بود.

اسلام استفاده کردن از زیبایی های طبیعت و پوشیدن لباس های زیبا و متناسب و به کار بردن بوی خوش و عطر را جایز بلکه در برخی موارد لازم دانسته است. اسلام تنها به آرایش بانوان توجه نکرده و آرایش را ویژه یک جنس خاص ندانسته و مردان را نیز به آراستن خود توصیه کرده و آثار روحی و اجتماعی آن را گوشزد کرده است. امام علی علیه السلام می فرمایند : هریک از شما باید آنگونه که دوست دارد فرد بیگانه ای در بهترین حالت او را مشاهده کند , خود را برای برادر مسلمانش _ آن هنگام که نزد او می رود _ بیاراید.امام باقر علیه السلام می فرمایند : همانگونه که مردان دوست دارند زینت را در خانم های خود ببینند, زنان نیز دوست دارند زینت را در شوهرانشان مشاهده کنند.

حسن بن جهم گوید:دیدم امام کاظم علیه السلام موی خود را رنگ کرده و خود را آراسته اند , عرض کردم: فدایت شوم شما هم خضاب کرده اید؟ حضرت در پاسخ فرمود: آری! آراستگی شوهر موجب عفت زن می شود و بی عفتی زنان به سبب نا آراستگی شوهرانشان بوده است .

( کتاب آرایشگری /صفحه 18 و 19 )