قرآن پیغام آسمانی است و راهنمای مسلمانی.قرآن  کتاب قصه نیست؛ولی چون برخی از احوال پیغمبران و سرگذشت دیگران،از خوبان و بدان،در ضمن آیات قرآن آمده است،وقتی این داستان ها را جمع آوری می کنند،آنها را «قصه های قرآن» می نامند.از میان قصه های قرآن مشهورترین آنها انتخاب شده و بعضی قسمت ها کوتاه تر و بعضی دیگر مفصل تر نوشته شده و بیشتر به روش قصه گویی نزدیک شده است.بنابراین نامیدن این کتاب به قصه ای قرآن فقط برای توجه داشتن خوانندگان به ریشه ی قصه ها در قرآن است.بعد از سالها مطالعه و نگارش داستان،وقتی داستان های قرانی را با آنچه که امروزه،بشر آن را بنیان نهاده مقایسه می کنی،می بینی اگر داستانی هم بوده و هست،همان داستان هایی است که خدا خودش آنها را روایت کرده است.و کتاب عزیز خدا،غیر از آنچه که اهل ادب و معانی در باب لغات و عبارات آن سخن ها گفته اند و آن را فوق سخن بشر معرفی کرده اند و در یک کلام از آن به عنوان معجزه نام برده اند،در قصه نیز بی نظیر است.یعنی آنچه از عناصر و عوامل و جلوه های ادبی و نمایشی قصه که نویسندگان امروزی روی آنها تکیه دارند،خیلی هنرمندانه در قصص قرآنی دیده می شود.